25 juli 2025

Wout sliep relatief goed! Hij kwam 4-5 keer, maar ging daarna ook weer slapen. Om 5u namen we Wout mee ons bed in.

Rond half 7, begon Wout te klagen en gaf ik hem toch weer zittend de borst. Casper begon met opstarten. Casper zetten koffie en pakte de tas. Hij nam Wout over en ik smeerde stokbrood, kleedde me om en nam Wout weer over. Ondertussen at ik het stokbrood terwijl Casper de camper vertrek klaar maakte.

Zodra de camper klaar was om weer te vertrekken, deden we Wout in de draagzak en Mickey aan de riem. Casper had weer alles. Rugzak, baby en hond. Ik liep als een echte slackpacker er achteraan.

We gingen de Steinfoss lumber slide route lopen. Een route over de oude boomstammen glijbaan. Deze route begint bij de waterval Steinfoss en gaat naar een dam ongeveer 4km verderop. Je loopt volledig over de glijbaan.

Wij waren vroeg begonnen (8u), dus hadden de hele heen weg de route voor onszelf.

Met bruggetjes over de rivier, door het bos, door een rots heen met een tunnel. De tunnel was extreem laag en verrassend lang. De grot moesten we gehurkt door. Caspers mobiel zat in de rugzak te laden, dus hadden we maar 1 lichtje. Casper met Wout en het licht. Ik er achter met Mickey dichtbij Casper proberen te blijven. Niet struikelen en niet je hoofdstoten. Het was een super stuk van de route, maar ook uitdagend. De grot loopt met een kleine bocht, dus de uitgang is pas laat te zien.

Aan het einde van de route is een dam. Via een trappetje word je van de boomstammen glijbaan naar de dam geleid. Er is een klein stukje boomstammen glijbaan die nog word gebruikt bij de dam er daar gaat gigantisch veel water overheen.

Langs de route waren verschillende plekken waar er stoomtrein langs komt en je op of af kan stappen. Leuk om te onthouden als Wout iets ouders is en 9km wandelen nog wat veel voor hem is.

Na de dam te hebben bekeken gingen we terug. Wout begon met huilen tot we weer de vaart erin hadden. Hij kletste wat af. We hadden een picknick tafel gezien op de heen weg en op de terugweg was deze nog steeds leeg.

Wij stopte er even voor een voeding van Wout. Mickey vond het een goed idee om in de redelijk snel stromende rivier te zwemmen. Gelukkig had hij een tuigje aan en had Casper hem met de riem terug het land op kunnen vissen als het nodig was. Mickey kon goed inschatten dat hij zelfstandig ook weer het droge kon bereiken.

Wout weer in de draagzak en we gingen het laatste stukje terug. Deze keer namen we een route over de tunnel heen.

We waren super blij met de vroege start omdat mensen inhalen na genoeg onmogelijk is. Tegenliggers zijn al lastig te passeren. Aangezien het een heen en weertje is, tenzij je de trein pakt, kom je iedereen tegen.

We reden naar Kristiansand en parkeerde op een plek die Casper had uitgekozen. We mochten hier twee uur staan.

Vanaf de parkeerplaats liepen we naar de kaneelbroodjes bakker.

Deze zat aan een super tof pleintje/binnenplaats.

Casper zocht een plekje onder de boom en ik bestelde broodjes. Rondom het terras waren winkeltjes. Echt een hippe plek die Casper en mij een beetje aan Amerika deed denken. Mocht je in Kristiansand zijn, raad ik the Odd Bakery aan. Neem dan vooral de kaneelbroodjes met custard.

Nadat we hadden gegeten gingen we op pad om Kristiansand te bekijken. We liepen naar het water en volgde deze. Eerst langs boten in het rivier. Er waren speeltuinen, gras en barbecue plekken langs de route. De Noren lagen te zonnen en relaxen. Bij de monding werd het een boulevard-park. Hier waren meer Norren te vinden. Er was een openbaar toilet, een sport-plek voor volwassenen die daadwerkelijk werd gebruikt. Er waren mensen aan het zwemmen en we hadden het erover dat de Norren elkaar ruimte gaven.

Toen kwamen we bij het strandje, het was DRUK! Het zag er gemoedelijk uit, maar een mooie dag op hoek van Holland heeft een vergelijkbaar beeld.

Mickey en ik hadden het ondertussen bloedheet. Mickey wou het water in, maar dat doen we niet als er veel mensen op het strand zijn. Voor mij wouden we een ijsje scoren, maar bij de eerste zaak stond was de persoon achter de kassa even weg en ontstond er een flinke rij. We liepen door.

Verderop zagen we een cruiseschip liggen. Weer zo’n grote die we ook in Stravanger hadden gezien.

Het strand werd een park. We kwamen langs een kraan een vulde een bidon. Maakte mijn nek nat om af te koelen en bij Mickey zijn buik. We konden er weer tegen aan. We liepen langs het reuze rad. Vlak daarna kwamen we de muite van het cruiseschip tegen.

Bij een volgende ijszaak haalde we beide een ijsje en gingen in de schaduw zitten. Er was een klein strandje waar de kano toertocht vandaan vertrok. Hier kon Mickey even het water in lopen en nogmaals afkoelen.

Ik wou graag Noorse sokjes of trui voor Wout, dus ging een toeristisch winkeltje in. Kon alleen kinder sokken vinden en vind 1-2 jaar wachten tot hij het past erg lang! Zeker omdat ik verwacht dat we tegen die tijd echt wel weer terug in Noorwegen zijn.

Casper probeerde van een afstand onze parkeermeter te verlengen, maar dat lukte niet. Hij rende terug naar onze parkeerplek en ik bleef wachten met Wout en Mickey.

Casper moest de auto verplaatsen omdat de plek waar we stonden, maar maximaal 2u parkeren toestaat. Hij zetten de auto in de centrum en we betaalde het hogere parkeer tarief.

We kwamen aan het einde van het park en gingen het schiereiland Odderøya op. We liepen langs een vikingmarked. We betaalde de entree en liepen naar binnen. Er was een Viking gevecht bezig. We verstonden er natuurlijk niks van, maar het was wel leuk om te zien. Als grappig stukje gingen ze tijdens het vechten “steen-papier-schaar” doen. De verliezer viel dood neer.

We liepen langs de kraampjes en zagen van alles. Kinderspeelgoed tot Viking kleding. Van handlezers tot bestek.

Je kon ook met een long bow schieten. Er was een nep zwijn en gans als doel neer gezet en een touw vanaf waar achter je moest schieten. Ik ging in de rij staan.

Toen ik aan de beurt was zei ik “jij snakke ikke Norge” wat betekend ik spreek geen Noors in het Noors. Als antwoord kreeg ik dat ik voldoende Noors sprak en ze gaf de uitleg in het Noors. Ik deed alsof ik snapte wat ze zei en legde m’n eerste pijl aan. Spande de boog en schoot raak. Niet waar ik mikte, maar ik schoot het beestje precies in de ballen.

De meeste die ik zag tijdens het wachten schoten alle pijlen mis, deze had ik in ieder geval al te pakken.

De andere twee pijlen gingen niet goed. Het is heel lastig om een pijl aan te leggen zonder “houdertje” waar je pijl doorheen schuift.

Casper en ik ruilde van plek en ik ging met Wout kijken hoe zijn papa het deed. Casper maakte tijdens de wissel een opmerking dat het gemeen was dat ik het beestje in zijn ballen had geschoten.

Casper kreeg ook de uitleg in het Noors en schoot de eerste pijl ook meteen raak, in de bek van het beestje. De andere twee gingen mis.

Als wij echte Vikingen waren en we hadden een halfuur de tijd om op een stilstaand wild zwijn te schieten, dan had ik de populatie omlaag gehaald en Casper een zwijn laten verhongeren.

We relaxte een beetje op het gras en kijken nog even naar het boog schieten. We keken naar de tijd besloten verder te gaan om nog meer van de stad te bekijken.

We haalde een waterijsje bij de bus en liepen naar het shop centrum. Opnieuw ging ik een winkel in voor Noorse sokken en trui, maar zonder succes.

Bij een outdoor winkel ging ik naar binnen om te kijken. Een medewerkster vroeg of ze me ergens mee kon helpen en ik zei dat ik nog even aan het kijken was en zo zou willen met mijn man die buiten stond met de hond. Ze vertelde dat Mickey de winkel in mocht en ik haalde Casper er meteen bij.

Vrolijk liet ik aan Casper zien welke sokken ik wou kopen en hij wou ook een paar merino wollen sokken met vosjes erop.

Bij de kerk stak ik nog een kaarsje op en bekeken we de laatste winkeltjes van het shop centrum. De winkelstraat deed ons een beetje denken aan de Lijnbaan van Rotterdam, maar dan met meer terrasjes.

Op de terugweg besloten we een soft ijsje te delen. Ik ben blij dat we besloten het ijsje te delen, want het was een GROOT ijsje. Het ijsje was even duur als bij de snackbar bij ons thuis, maar deze was minstens 2x zo groot.

Casper rende de supermarkt nog even in voor wat snacks voor onderweg: Dadels, smash en cola.

We gingen terug naar de bus en reden naar een tank station. Op onze rit is Denemarken het duurste land om te tanken, dus was het plan om in Noorwegen de bus vol te gooien en daarna pas in Duitsland naar het tank-pijltje te kijken.

We hadden ook water nodig voor onze laatste nachten kamperen. Alleen was bij het tankstation elk waterpunt dicht. Casper vroeg binnen waar hij water kon vullen en kreeg de sleutel mee om daarmee onze watertank te vullen.

We hadden nog wat tijd voor we naar de boot moesten. Ik was GESLOOPT. We kozen een parkeerplaats waar we achteraf meteen hadden moeten parkeren. Zeker omdat we fietsen mee hebben. Bij een museum betaalde je 10 NOK (ongeveer €1) voor 14uur.

We reden de boot op en gingen naar het dek. Mickey mocht dit keer mee, hiervoor hadden we speciaal deze boot gekozen. Alle honden mochten op het achterdek.

We kozen daar een plekje in het midden bij het raam. Casper zei dat de beste plek tegen zeeziekte in het midden achteraan de boot is. Die plek hadden we. Casper had al opgezocht dat het een ruig ritje zou zijn, wat voor mij extra uitdagend is want ik word op de pannenkoekenboot al zeeziek.

Het ging opvallend goed met alle honden op zo’n klein stukje boot. Mickey ging onder tafel liggen slapen. Wout legde we op tafel als een pronkstuk. Hij vond het super om naar de hondjes en mensen te kijken en was druk bezig met rollen. Hij probeert al te tijgeren en te kruipen, maar hij vindt het super vervelend dat dat nog niet lukt. Wij zijn al trots op dat hij kan rollen.

Casper en ik wisselde het eerste halfuur elkaar af met zorgen voor Wout. Uiteraard letten we beide op dat hij niet van tafel af rolde. Wout begon wederom huilerig te worden door de vermoeidheid. Ik liet hem wederom aan de borst slapen. Casper had ook een reispil gepakt omdat hij zich niet top voelde. De pilletjes maken je moe. Casper viel in slaap, waar ik anderhalf uur vocht tegen de slaap. Ik kon niet in slaap vallen met Wout in m’n armen. Ik focuste op de horizon omdat dit hielp tegen de zeeziekte.

Het laatste kwartier van de tocht, maakte ik Casper wakker. Het was donker geworden en ik kon de horizon niet meer zien. Hij moest me afleidden met kletsen en me wakker houden. De omroep om terug naar je voertuig te gaan kwam er we pakte alles weer in.

In de bus ging ik bij Wout achterin zitten en kreeg hem redelijk snel in slaap waardoor ik kon verplaatsen naar voren.

We reden naar een parkeerplaats 30 minuten van de boot af. Casper had deze vooraf uitgezocht. Alles werd weer omgebouwd. We waren beide gesloopt moe. Het was niet een optimale nacht, want Wout werd een aantal keer wakker tussen het aan de borst in slaap vallen en terug in eigen bedje leggen. Dan voelt het voor mij als snel alsof ik de nacht alleen doe, want Casper slaapt tussen het pakken en weg leggen. Ik wou Wout vandaag niet bij ons in bed omdat we o.a. vermoeid waren door de reispil en daardoor mogelijk bovenop hem zouden rollen. Het was een nacht met weinig slaap.

24 juli 2025

In de blog van gister heb ik een keer uitgebreid beschreven hoe een nacht eruit ziet. Hopelijk geeft dit duidelijkheid over waarom tot nu toe elke blog post begint met “ik ben moe” of “Wout sliep slecht”. Onze energielevels zijn niet meer wat het ooit is geweest.

Casper vertelde over zijn wandeling vanmorgen. Gister tijdens onze wandeling maakte ik ergens de grap “moeten we niet dit pad naar beneden nemen” omdat we best stijl een niet altijd even duidelijk pad hadden. Toen we bij de weg aan kwamen en afsloegen naar de bus, zagen we nog een trail lopen, waar Casper zei dat het de bedoeling was dat we uit kwamen. Casper had vanmorgen die trail omhoog gepakt met Mickey en Wout. Hij kwam uit op de plek waar ik de grap maakte.

Deze ochtend gingen we niet vroeg ontbijten. Casper stapte namelijk op zijn fiets om kaneelbroodjes voor mij te halen in Kristiansand. Bijna 3u fietsen. Geen zorgen, hij geniet van het fietsen. Ik zorgde voor Wout en Casper nam 2 kaneelbroodjes extra.

Die drie uur dat Casper weg was, sliep Wout nauwelijks. Hij deed 10 minuten zijn ogen dicht, maar ik denk dat dat per ongeluk ging. Wel speelde hij een paar keer kort zelfstandig in de baby gym. Op een gegeven moment heb ik hem een stukje voorgelezen uit het boek wat ik zelf lees. Heb wel geteld 1,5 hoofdstuk kunnen lezen. Het is gelukkig een boek waarbij elk hoofdstuk een los verhaal is: “Tough Women Adventure Stories: Stories of Grit, Courage and Determination” geschreven door Jenny Tough. Een boek wat heel goed bij mij aansluit.

Casper kwam terug en de koffie die ik had klaar gezet kon aan. De kaneelbroodjes zagen er goed uit en waren heerlijk. Casper twijfelde of hij met of zonder room had moeten nemen. Hij koos voor zonder room want ze moesten mee in de tas, maar we gaan morgen terug om met room te eten. Casper vond het een gezellige tent.

We deden rustig aan en zorgde dat de camper weer vertrek klaar was. De prachtige plek gingen we inruilen voor een parkeerplaats in de buurt van een wandeling.

De camper in en rijden maar. Langs de vakantiehuisjes aan het water. De ene plek nog mooier dan de ander. Het is duidelijk waarom dit de Noorse Rivera word genoemd. Hét vakantie gebied van de Noren.

Casper zei de halve route “hier heb ik gefietst”. Hij gaf spoilers van de route, deze heuvel is naar op de fiets, deze bocht onoverzichtelijk etc.

We stopte onderweg nog bij de REMA1000. Ik ging even naar binnen voor stokbrood, cola en sapje. Zelf besloot ik nog jam mee te nemen om door de kwark te doen als toetje vanavond.

We reden door naar de start van onze wandeling morgen. Het was er best druk, omdat het een populaire wandeling is. Redelijk vlak, wat het toegankelijk maakt voor kleine kinderen en vlak bij Kristiansand. Op de parkeerplaats van “Steinsfoss Lumber Slide” moet er betaald worden voor het parkeren. Iets wat we geen probleem vinden omdat daarmee de trail word onderhouden.

We barbecuede bij de camper en gingen vroeg naar bed. Morgen willen we veel doen én de boot richting huis pakken.

23 juli 2025

Wout vind ‘s nachts slapen niet zo leuk. Hij is graag wakker. Volgens Wout begon de dag ook weer erg vroeg.

Casper is met Mickey en Wout gaan wandelen zodat ik nog even kon slapen.

Casper maakte een eitje, deze keer in de pan omdat er te veel wind stond. We aten samen. Wij ei op een wrap, Wout melk en Mickey brokken.

We bespraken het plan voor de laatste dagen. Op mijn lijstje staat nog kaneel broodjes eten, omdat dit echt een ding is in Noorwegen. Er zit een hele goede bakker (volgens de reviews) in Kristiansand. Het probleem van bakker is, dat ze soms al rond de lunch zijn uitverkocht, dus we moeten op tijd zijn.

Gelukkig wilt Casper altijd graag fietsen, ook voor onnodige broodjes voor mij. Zo gaat hij 76km (ongeveer 3u) fietsen zodat ik een kaneelbroodje kan eten. Hij wilt vroeg vertrekken en samen ontbijten.

Ook vandaag wou Casper fietsen. Hij koos het tijdstip waarop Wout vaak een dutje doet. Ik ging in de camper zitten en kreeg Wout in slaap. Mickey zocht een plekje uit en ook ik ging liggen met de intentie om te slapen.

Wout begon te bewegen. Een teken dat hij bijna wakker werd. Ik legde m’n hand op zijn buik en de bewegingen werden minder.

Direct viel ik in slaap, maar 10 minuten later werd ik weer wakker. Wout was deze keer ook wakker. Samen speelde we. 

Casper had een top fietsrit gehad. Hij vertelde erover terwijl hij worstjes op de barbecue gooide.

Na een snelle omkleed sessie van Casper gingen we wandelen. Wout in de draagzak bij Casper. Eerst een stukje over de weg, daarna bij het bord de trail op. Twee kilometer waarin we op 120m hoogte zouden komen.

Het was een typisch Noorse trail, misschien iets te gemakkelijk ervoor, op de heen weg. Langs stenen, water, over wortels. Het was klauteren en klimmen. Mickey vond het fantastisch. Op en neer omhoog. Er waren stukjes met touw en trappetjes. Het was een verrassend leuke route. We zagen al heide plantjes in bloei staan.

Boven op de berg was er uitzicht op beboste heuvels van het binnenland en de Noorse kust. Je zag de eilanden en de baaien. De zee met grote schepen. Indrukwekkend.

Op het bordje stond dat dit werd gebruikt als verdediging. Als er vijanden te zien waren werd er een vuur gemaakt om te signaleren.

Er was een schuilhut boven. Deze was volledig aangekleed. Verre kijkers, open haard, hout om vuur te stoken, een hutboekje etc.

In het boekje zagen we dat al veel mensen langs waren gekomen vandaag. Op de top stond nog een gebouwtje een “lean to”. Het gebouw had een dak en 3 muren. Deze had een beetje kwart cirkel vorm. Er waren bankjes en een beetje hout. Er stonden 2 barbecues boven. Eentje verroest en de ander klaar voor gebruik. Vuur in de schaal aan en je kan starten met grillen.

De meeste mensen nemen volgens mij dezelfde route terug. Wij niet. Casper had een route gezien via een ander pad. Deze ging STIJL de berg af. Op handen en voeten gingen we naar beneden. Mickey was enthousiast.

We zagen het meer waar we bij in de buurt staan, maar dan van de andere kant. Vlak daarna kwamen we bij een weg.

Terug bij de camper begon Casper aan het avondeten. Er kwam een smart for two naar beneden rijden. Of de mannen die erin zaten hun tent mochten opzetten naast onze camper. Geen probleem er is ruimte. Gister deelde we de plek met een Duitse camper, nu een Duitse tent.

Na het eten moest de afwas gedaan worden. Wout was in slaap gevallen, dus had Casper hem voorzichtig in zijn bedje gelegd. We verzamelden de vaat en ik begon aan de baby afwas terwijl Casper water uit het fjord gebruikte om de gewone vaat voor te wassen.

Het gebruikte water van de baby vaat werd voor de gewone afwas gebruikt.

Wout werd wakker voor we klaar waren. Casper probeerde hem zo lang mogelijk te entertainen zodat ik zo veel mogelijk kon doen van de vaat. Casper HAAT de baby vaat, dus ging ik van meest naar minst gehaat klusjes werken. Wegzetten doet Casper liever dan de gewone vaat. Zodra ik daaraan wou beginnen, had Wout er genoeg van.

22 juli 2025

De nacht was een voor ons normale nacht. Wout kwam 4 keer, waarbij de 4e keer drie kwartier na de 3e was. Aangezien hij daarna meestal zich ieder half uur gaat melden namen we Wout bij ons in bed. Liggend voedde ik Wout en dommelde af en toe weg. Wout snack’te wanneer hij wou. Zo hielden we het tot half 9 vol.

Vandaag zouden was we er een reisdag van maken. Het regende toen we wakker werden, dus was het even puzzelen hoe we de camper weer in vertrek stand kregen zonder dat een van ons buiten hoefde te wachten. De een was bezig met opruimen en de ander met Wout voeden of vermaken. Zo wisselde we elkaar af.

Na ons twister spel in de bus konden we gaan rijden. Wout sliep nagenoeg meteen. We een uur tot ik zei dat ik moest plassen. In Noorwegen zijn veel openbare toiletten, dus er was snel eentje gevonden. Wout werd wakker omdat de bus stil stond. Daardoor maakte we meteen onze pauze wat langer. Casper bakte worstjes terwijl ik Wout de borst gaf.

Onze volgende stop was bij een supermarkt. Wout sliep na een flesje in de bus en ik pakte die tijd ook meteen om een dutje van drie kwartier te doen achterin de camper. Toen ik wakker werd reden we bijna een file in, maar konden we er snel af naar een supermarkt. Wij vinden de REMA1000 een fijne supermarkt in Noorwegen, dus de keuze tussen kiwi of rema was snel gemaakt.

Met Wout in de kinderwagen gingen we naar binnen. Barbecue spullen haalde we, een rijst gerecht voor onze terug weg wat we makkelijk kunnen maken. Uiteraard ging er fruit en lekkere dingen mee.

Bij de kassa kwamen we er achter dat we meer hadden gekocht dan er in de zak van de kar past. Gelukkig is dat makkelijk op te lossen. Ik droeg Wout en alle boodschappen gingen in de kar.

Terwijl Casper alles een plekje in de bus gaf, lag Wout weer aan de borst. We moesten nu een klein stukje rijden om bij een tankstation, mcDonald te komen. Hier konden we water vullen voor de komende paar dagen. We willen namelijk een paar dagen wild kamperen. Op Park4Night hadden we een prachtige plek gevonden.

De route er naartoe was een flink stuk over een gravel weg. Vele (zomer) hutten en huizen reden we voorbij. Het was nog verrassend druk. De omgeving ziet er fantastisch uit. Water, baaien, rotsen, bomen en heel veel groen.

Bij aankomst liep Casper het pad af om te kijken of we er passen. Er stond al een Duits gezinnetje. Twee ouders en een baby van 3,5 maand. We konden er nog bij staan.

Achteruit reed Casper het stijle pad omlaag, naar de plek die de moeite waard is. Aan het water, bij een watervalletje. Uitkijkend over een baai me wat boot huisjes. Een prachtig uitzicht tijdens de barbecue.

Aan de overkant van de weg is een zwemplek waar een aantal locale Noren waren tijdens ons rondje met Mickey.

Bij de camper moest de afwas nog gedaan worden. Casper zei dat hij er klaar mee was, toen ik vroeg waarmee antwoordde hij met het bed uitklappen, de vaat en huishoudelijke taken die horen bij het kamperen. Mijn antwoord dat hij nu merkt hoeveel ik eigenlijk deed voordat we Wout kregen was niet voldoende. Casper wou even laten weten dat hij verschrikkelijk hard werkt op de vakantie. Borstvoeding is het eerste jaar even veel uren als een voltijd baan, alleen gaat borstvoeding de klok rond door. “Voor jou zorgen is ook een voltijd baan” was Caspers antwoord.

Casper wil regelmatig klagen over wat hij allemaal niet doet, terwijl hij uren extra kan slapen ten opzichte van mij. Zodra hij zegt “dat doe ik niet” of “dat wil ik niet doen” pak ik weer een taak extra op, want het moet gedaan worden. De baby vaat vind Casper vervelend, dus tussen de voedingen door als Wout even content is, doe ik regelmatig de baby vaat.

Ook deze avond ging ik dus maar de vaat doen. Eerst de baby vaat en daarna de vaat van alles wat we vandaag hebben gebruikt. Van ontbijt tot avondeten. We hebben alleen gelimiteerd water, dus had ik 1 bakje met sop en 1 bakje schoon water. Als het niet hoefde sloeg ik het over. Casper liep met Wout heen en weer. Probeerde hem te kalmeren. Casper vond het hilarisch dat ik de afwas deed. Ik zei dat dit de makkelijkere taak was.

Nog voor ik de vaat kon opruimen zei Casper geïrriteerd dat Wout naar bed moest. Ons bed moest nog uitgeklapt worden daarvoor en Wout wilt altijd eerst nog een lange goede voeding vooraf. Ik wil die altijd met zo min mogelijk prikkels doen zodat Wout merkt dat het bed tijd is.

Met het geluid van de waterval vielen we in de camper in slaap.

21 juli 2025

Afgelopen nacht was de slechtste nacht van de hele vakantie. Wout werd enorm vaak wakker. Vaker dan in de tent. Voor mijn gevoel heb ik 2x 20 minuten geslapen. Dat ik moe wakker werd is een beetje een understatement.

Met een baby duurt vertrekken iets langer. Ook deze morgen hadden we daar last van. Casper maakte het ontbijt die ik gister had klaar gezet en at terwijl ik bezig was voor Wout.

Wout vind het ‘s ochtends vaak prima om even zelf te spelen, zo lukt het tijdens de vakantie af en toe om met twee handen te eten. Deze morgen niet. Wout wou vast worden gehouden, dus hield ik hem vast terwijl ik at en m’n koffie dronk.

Wout werd door mij aangekleed terwijl Casper de laatste dingetjes buiten deed. Hij zetten voor mij een stoel in de schaduw en terwijl ik Wout de borst gaf, deed hij de dingetjes in de bus. Met zijn vieren gingen we de afwas doen. Een buiten met Mickey heen en weer lopen en de ander met Wout afwassen.

Rond een uur of 10 vertrokken we naar onze volgende bestemming. Casper wou graag via de kust rijden, dus gingen we op weg naar de eerste veerboot. Google wees braaf de weg over de kleine slingerende wegen. Wout wou graag dat ik een tijdje achterin zat en werd flink heen en weer geschud door de bochten en door de bus met technieken van 40 jaar geleden.

Bij de ferry aangekomen zagen we dat de eerst volgende boot pas over 5uur ging. We bekeken de kaart en zagen dat met twee andere boten we sneller waren. Een stuk terug de bochtige wegen over en naar een andere boot. We reden langs een supermarkt en moesten eten hebben omdat de koelkast ondertussen leeg was. Casper ging naar binnen terwijl ik Wout voeden in de auto en bij Mickey bleef.

Casper haalde van alles. Bij de haven aangekomen zagen we dat we net de boot hadden gemist. Prima, kon ik even naar de wc. Deden we met Wout tummy time en maakte Casper lunch. De drie kwartier was zo om.

Op de boot gingen we buiten zitten. Wout op tafel en uitzicht over het fjord. Wout was vrolijk, maar wou graag vast gehouden worden. Casper nam Wout en ik vroeg of hij het goed vond als ik even een dutje deed in de bus. 20 minuten lang kon ik ongestoord slapen.

Uiteraard schrok ik wakker toen Casper de deur opendeed. We gingen weer op pad.

Wout viel in slaap in zijn stoeltje, dus kon ik voorin van het uitzicht genieten. Rotsen, water, bossen met bodembedekkers tussen de bomen. In een woord prachtig. Bruggen tussen de eilanden. Het was heerlijk om dat alles te zien.

We kwamen in de buurt van onze tweede boot. We zagen een hele rits aan auto’s voor ons. “Denk je dat we nog mee kunnen” vroeg ik aan Casper, “we zullen zien”. Wij waren de aller laatste die nog mee mochten.

Casper sprong de auto uit om een kaartje te kopen bij de kiosk op de boot. Ik pakte de spullen om boven te gaan zitten. Zodra we zaten konden we al weer inpakken en naar beneden.

We reden de boot af en konden bij de eerste parkeerplaats meteen stoppen. Wout had honger. Om mijn borstvoeding op gang te houden kan ik niet elke keer een flesje geven tijdens het rijden. Al doen we dat regelmatig, dus we stopte en ik legde hem aan. Nog een snelle stop bij de wc en we waren weer opwel naar Stravanger.

Het was ongeveer 20 minuten rijden, die ik slapend door bracht. Wout was wakker en vermaakte zichzelf met een rammelaar.

Casper parkeerde de bus op een betaald parkeren plek en we kozen voor 2 uur door het centrum banjeren. We hadden tot 19u ‘s avonds. Eerst bekeken we het historische gedeelte om daarna het moderne centrum in te gaan. Sommige winkels waren al dicht of gingen net dicht.

We gingen snel camera winkels langs opzoek naar een oplader voor Casper’s camera. We hebben er geen gevonden. Ik deed nog een rondje in de winkel van een outdoor en sport merk, maar vond het te duur om iets te kopen.

We liepen via de boulevard terug. We kunnen hier nog wel een keer terug komen. Het zag er gezellig uit en we hebben de musea nog geen eens bekeken. Ondertussen had ik trek gekregen. Casper deed naar de dichtstbijzijnde camping, maar die zat vol. Op de parkeerplaats ervan konden we wel even eten maken.

Casper zocht een wild kampeer plek uit waarvoor we nog 30 minuten moesten rijden. Ik zorgde voor entertainment voor Wout.

Aangekomen op onze overnachtingsplek maakte Casper de achterkant van de bus er klaar voor en nam daarna Wout over en deed ik het meeste van de voorkant op de hangmat na. Deze heb ik nog nooit op gehangen.

Terwijl Casper de hangmat deed las ik een verhaaltje voor, zong twee liedjes en deed Wout zijn slaapzak aan. We waren klaar voor de nacht. Tijdens de voedingsmomenten sliep Casper.

20 juli 2025

Afgelopen nacht kwam Wout vaak voor borst voeding. Zijn temperatuur was 37.6 wat natuurlijk niet helpt voor een rustige nacht.

Ergens in de nacht vroeg ik of Casper een flesje kon geven. Tot die klaar was hield ik Wout aan de borst.

Casper nam Wout over en ik deed m’n ogen dicht. Al snel werd ik wakker, Casper lag met Wout tegen hem aan in bed. Geïrriteerd zei ik dat ik graag had dat hij actief met hem bezig was of mij wakker maakte als hij het niet meer trok. Casper vond dat niet leuk dat ik dat zei. Wout lag weer bij mij. Wout was klaar wakker. We hebben zeker een uur gekletst. Ik maakte Casper wederom wakker met de vraag of hij een rondje kon lopen met Wout. Hij ging eruit en ik kon weer een powernap doen. Toen Wout terug kwam viel hij eindelijk aan de borst in slaap en konden we hem in zijn bedje leggen. Volgens Casper had Wout ook in de kar geslapen tijdens de nachtelijke wandeling. Het word hier in de zomer bijna niet donker, dus wandelingen kunnen zonder hoofdlampje.

‘s Ochtends waren we beide moe en dat kon je merken aan de communicatie naar elkaar toe. Ik kolfde, was Wout aan het vermaken en had daardoor koude koffie en een koud ontbijt, gaf Wout zijn oefen hapje waardoor we samen weer helemaal onder zaten. Wout viel daarna aan de borst in slaap.

Casper had het gevoel dat hij van hot naar her aan het rennen was deze ochtend, maar het was voor mij onzichtbaar. Dit sprak ik uit wat natuurlijk niet leuk is om te horen, maar wel een uitnodiging om op te scheppen over wat je allemaal al hebt gedaan. Casper had de tafel en stoelen naar de schaduw verplaatst, eieren op de barbecue gegooid en koffie gezet.

Licht geïrriteerd stelde hij voor om Wout over te nemen terwijl Wout sliep. Ik vroeg of hij het wilde riskeren en hij zei vol mondig ja.

Hij kreeg Wout die meteen weer wakker werd. Ik verzamelde de afwas spullen, deed de vieze kleding in de waszak en vertrok op de fiets om de afwas te doen. Casper deed de vieze luier en vermaak, ik de afwas. Terug bij de bus zetten ik de afwas weer weg, zetten het mokka potje die voor Casper al was klaar gezet op het vuur en maakte aanstalten om onze bidons te vullen. Casper vroeg of ik Wout weer aan de borst kon doen.

Ik ging met Wout zitten en die viel meteen weer in slaap. Het was ook tijd dutjes tijd. Casper schok de koffie in en vulde het baby badje met water uit de bus. Het water uit de camper is warmer dan uit de kraan. Het badje hadden we bewust in de zon gezet waar straks schaduw is zodat het water iets opwarmt. Zo hoeven we minder water te koken om Wout ergens vandaag in bad te doen.

Door de koffie moest ik naar de wc. Casper legde Wout in zijn bedje en Wout bleef slapen. Hierdoor hadden Casper en ik beide onze handen leeg. Hij sprong snel het fjord in en ik gebruikte de tijd om een dutje te doen bij de bus, ondertussen luistert of Wout al wakker werd. Mickey besloot ergens nog dat de tekkel die langs liep een gigantisch gevaar voor ons was en ging blaffen. Gelukkig sliep Wout er doorheen, maar een halve minuut later werd hij wakker. Ik had nog geen oog dicht gedaan en zat weer met Wout. Soms mis ik op de vakantie de box en ander baby-spullen gemak die ik thuis wel heb.

Voor de lunch stak Casper de barbecue weer aan. We zijn beide enorm fan van de barbecue. We vinden het beide leuk en lekker om veel groente van de barbecue te eten. Deze keer hadden we alleen een broodje hotdog. Iets wat Casper aan de IKEA doet denken en mij aan Noorwegen. Het zit in de Noorse cultuur om dit te eten. In de supermarkten vind je veel verschillende worstjes. Ook met Linda en Pepper aten we hotdogs van de barbecue tijdens de lunch.

Tijdens de lunch hadden we het over dat Mickey minder aandacht krijg nu Wout er is. Hij begint ook al ouder te worden. We gingen met hem een extra rondje lopen. We hoopte dat we ergens met hem konden zwemmen, maar dat ging helaas niet.

Terug bij de bus kookte Casper water om het badje wat we eerder vandaag hadden klaar gezet verder op te warmen. We zochten op dat baby zwembad water wettelijk minimaal 31,5 graden is. Thuis doen we badjes van 36 tot 37,5 graden. Licht aan hoe warm het buiten en in huis is. Dit werd t.o.v. thuis een koud badje.

Casper kleedde Wout uit en ik stapte alvast het babybadje in. Casper legde Wout tegen me aan. Met z’n tweeën deden we hem in bad. Spetteren, zingen en geluidjes makend probeerde Wout te laten genieten van het water. Hij vind het badje meestal fantastisch. Casper droogde Wout af en ik mezelf. Na het badje mag Wout altijd aan de borst.

Wout was schoon, dus nu was het de beurt aan zijn vader. Casper zetten nog een was aan (iets over met een baby moet je vaker wassen) en ging douchen.

Casper ging aan zijn fiets klussen, terwijl ik Wout vast hield. Er zat een kraak in zijn fiets die hij er graag uit wou. Al het gereedschap werd er weer bij gepakt en de tour du France aangezet. Wasje tussendoor opgehaald en opgehangen. Toen Casper klaar was vond hij mij er moe uit zien. Dat was ik ook. Hij klapte het bed voor me uit en nam Wout 20 minuten over zodat ik een powernap kon doen.

Voor het avondeten ging wederom de barbecue aan. Het was ondertussen afgekoeld naar een aangename temperatuur. We zijn al vaker naar Noorwegen geweest, maar hebben nog nooit zulk goed weer als dit gehad. Dit was daarom ook de uitgelezen kans om de fjorden te ontdekken. Casper vertelde vandaag dat het zijn 3e poging was om de Trolltunga te lopen. De andere keren was er slecht weer voorspeld.

Na het eten ging Casper met de jongens lopen en kon ik even douchen. Bij terug aankomst lag Wout te slapen in zijn wagen. Dat gaf Casper en mij de uitgelezen kans om alles vertrek klaar te maken. Casper deed de afwas, ik zetten de koffie klaar en sneed een appel in stukken om morgenochtend te karameliseren. Terwijl Casper dingen buiten opruimde, deed ik de baby afwas. De droge was werd door mij weggelegd en de luifel werd door Casper afgebroken. Zodra onze kampeerplek alleen nog uit een bus met 2 stoeltjes en een tafel bestond gingen we naar bed. Wout werd voorzichtig uit de kar gehaald… Hij bleef slapen! Casper stapte de bus in.. BAM, stootte zijn hoofd. Wout was meteen wakker. Gelukkig viel hij aan de borst snel weer in slaap.

19 juli 2025

Wout sliep 6 uur achter elkaar. Na een voeding nog eens 2,5 uur. Wat doet het een mens goed om aan een stuk door te slapen.

Casper ging buiten met ons nieuwe gietijzeren plaat eitjes bakken. We kunnen op onze barbecue daarmee pannenkoeken en eieren bakken. Wout en ik zaten binnen voor de voeding tot Casper koffie en ontbijt klaar had.

We aten ons ontbijt en gaven Wout zijn tweede oefen hapje. Hij vond het al beter dan gister, maar smeerder alles nog onder. Geen probleem we hebben een wasmachine. Hij smeerde het op mijn hand en ging daarna op mijn hand sabbelen, hij smeerde het op kleding en op zijn kin, terwijl ik degene was die de lepel vast hield. Soms was het samen mét Wout.

Ons plan was een rustig dagje op de camping. Wout viel rond half 11 in slaap op mijn schoot en een uurtje later maakte we hem wakker door hem voorzichtig in de fietskar te leggen. We hoopte dat hij bleef slapen, maar dat lukte niet.

Casper heeft voor zijn verjaardag een camera gekregen en deze heeft een micro-USB poort met een logo waarbij je denkt dat je de camera op die manier kan laden. Daarom had hij de camera oplader thuis gelaten. Scheelt ruimte in de bus. Alleen zijn we er tijdens de vakantie achter gekomen dat dit niet werkt. Die poort is externe power. We kunnen de camera dus met een powerbank aanhouden, maar niet de batterij opladen.

Casper leest op het internet dat dit ook kan liggen aan de kabel of oplader. Hij heeft al alle instellingen op de camera bekeken, dus besloten we opzoek te gaan naar een nieuwe kabel.

Het dorpje is 2,5km van onze camping vandaan, dus werd Wout in de kar geladen en Mickey in de rugzak, door de hitte willen we hem niet alleen bij de bus laten.

We gingen naar de supermarkt en Casper ging even snel naar binnen. Mickey, Wout en ik bleven bij de fietsen. Tegen Wout vertelde ik wat we allemaal zagen “een grijze auto, een witte bestel bus, een Scott mountainbike, Canyon gravel fiets, bergen, bomen”. De eigenaar van de Scott mountainbike ging zelf ook even de supermarkt in en kwam vlak na Casper eruit. Terwijl wij inpakte vroeg ze of wij een ijsje wouden. Ze hadden geen losse ijsjes, dus had ze een pak gekocht en bood nu ijsjes aan aan de mensen om zich heen. Wij namen graag een waterijsje.

Casper deed alle zware dingen in de fietskar en gaf mij een lichte tas voor op m’n rug. We hebben alle twee last van spierpijn na de wandeling. Casper zorgt goed voor me. Met Mickey op zijn rug en alle boodschappen in de kar bij Wout gingen we weer terug naar de camper. Helaas werkte het nieuwe kabeltje ook niet.

Als lunch ging de barbecue weer aan. We hebben ten slotte een relax dag.

Casper ging aan zijn fiets klussen terwijl de tour du France op de iPad klonk. Wout sliep in mijn armen, dus ik kon nergens heen. Na zijn fiets verzamelde Casper ook de “vergeten” was. Zo waren we een rompertje vergeten die eerst nog een poep-vlek behandeling moest hebben. De thee doek en wat kleine dingetjes. Door het oefen hapje zat mijn shirt onder en een romper van Wout. Zo hadden we genoeg voor nog een was.

Nadat er allerlei klusjes gedaan waren werd Wout wakker. Casper nam Wout even over en het eerste wat ik deed was de kampeerspullen van gisteren goed opruimen. Drinken voor Casper in schenken en naar de douche rennen. Ik kon namelijk precies douchen voor de was klaar was. Met de was en al ging ik terug naar de bus.

Wout was begonnen met huilen. Hij was flink overstuur. Op de stoel buiten aan de borst kreeg ik hem niet stil. Casper klapte snel het bed in en ik ging in de bus voeden. Wout voelde warm, dus vroeg ik om een koud washandje. Ik raak in de stress als Wout niet stil wordt van de borst, want dan is er iets goed mis. Met het washandje en m’n borst kalmeerde Wout.

Het werd tijd om het middag rondje met Mickey te lopen. Alleen was Wout nog aan het drinken. Casper vertrok en ik kwam er al snel achteraan zodra Wout klaar was.

De barbecue ging weer aan. We hadden niet genoeg onderzetters, dus pakte Casper 2 stenen om daar het aluminium bakje op te zetten. Werkte fantastisch.

Casper zei dat hij vond dat vandaag te snel ging en dat we niks hadden gedaan. Dat hij nog graag in het fjord had gezwommen. Mijn antwoord was “ga nu”. Hij sprong er meteen in. We wisselde elkaar af omdat ik ook graag wou kunnen zeggen dat ik in een fjord had gezwommen. Morgen douche ik wel opnieuw.

We hebben zo van deze relax dag genoten dat we nog een nachtje erbij hebben geboekt op de camping.

We willen Wout nog douchen, maar het was vandaag te druk bij de douche. Morgen gaan we het vroeger proberen.

We doken ons bed in, hopend dat Wout wederom 6 uur achter elkaar zou slapen.

18 juli 2025

Moe werd ik wakker. Wederom ging ik zitten kijken hoe Casper alles in de tassen stopte. Terwijl ik me bezig hield met Wout. We moesten nog 4km tot de plek waar de luilakken uit de bus stapte. Daarna nog 4km tot wij de bus pakte.

Wout was tijdens het inpakken tussen vrolijk. De mensen die langs liepen zouden zich misschien af vragen wat ze toch hoorde tot ze Wout zagen die zijn oeh’s en ah’s aan het oefenen was.

In de draagzak huilde hij kort. Het was een “ik ben moe, maar val niet in slaap huiltje”. Hij sliep vervolgens een hele tijd. Casper en ik hadden al 2 pauzes gerekend voor de eerste 4km, maar dat was helemaal niet nodig.

A landschap flitste voorbij. We gingen vlot. De eerste bussen waren al aangekomen, dus moesten we tegen de stroom in lopen. Bij de grote boulder naar beneden. De trappen. Mensen aanmoedigen die er bijna waren. Een vrouw had het heel zwaar, dus ik vertelde van de rots bovenop. Ze vroeg of de hele trail zo was, nee dit is het zware stuk. Verder naar beneden. Nog een gezin met een kleine baby, zij zullen vast ook iedere mountain ranger ontmoeten vandaag. Verder afdalen, onze aanmoedigingen stopte, want deze mensen moesten nog wel een stuk. Verder en verder tot we weer bij de hutjes waren. Bruggetjes over, we waren bijna bij het asfalt toen Wout wakker werd. We stopte liever hier dan langs de kant van de weg. Omhoog waren er namelijk vele busjes en auto’s die langs reden. Op de trail konden die niet komen.

We zaten zo even te relaxen (en te voeden) voordat ons laatste stuk begon. Het asfalt weg naar beneden ging vlot. Ik was er wel op een gegeven moment een beetje klaar mee, maar Casper had hetzelfde. Er waren deze keer véél minder busjes en auto’s die omhoog gingen. Het was ook rustiger dan gister. Waarschijnlijk geen cruiseschip excursie.

Onderweg spraken we mensen die nog een stuk omhoog moesten “is er water bij de parkeerplaats boven? Een kraantje bij de bushalte” wel water geen kraan. Iedereen drinkt hier uit stroompjes. Wij hebben een filter mee, maar vele drinken gewoon zo uit de beekjes. Op zo’n druk bezochte route vertrouw ik dat niet, daarnaast hebben Casper en ik een half jaar lang ons water gefilterd uit de natuur, dus ga ik niet nu opeens stoppen. We vertelde de mensen over het water boven op en we liepen door.

Casper en ik hadden het over hoe onvoorbereid mensen soms waren. We zagen regelmatig mensen met alleen een flesje water op de berg. Geen tas of iets dergelijks.

Terug bij de parkeerplaats (P2) was de winkel open en de bar dicht. We gingen in de schaduw aan een picknick tafel zitten. Ik ging naar binnen en kocht 2 cola en 2 ijsjes. Ze hadden geen 2 daim ijsjes, dus het werd 1 daim en 1 big deal. Daim ijsjes zijn fantastisch en dit was de eerste keer dat ik een big deal ijsje nam. Het was een soort lion ijs, maar dan als een soort Cornetto ijs. Alleen is de bovenkant volledig omhuld met chocola zoals bij een magnum. De daim ijsjes zijn hetzelfde alleen dan met stukjes daim erin.

We relaxte, aten ons ijsje, dronken de cola. Hoorde een gids tegen zijn groep vertellen dat Noorwegen een kersen-pit spuug feest heeft eens in het jaar en zag daarna de groep mannen het uitproberen. Toen kwam er opeens een Odda taxi busje omhoog.

Volgens het schema zou die er pas om 13.15 zijn. Aangezien ik met Wout zat ging Casper snel vragen of de taxi ook naar beneden ging. Dat was zo en hij kon ons meenemen. We pakte was los en vast zat en doken het busje in. Snel kwamen andere wandelaars met dezelfde vraag. Binnen no time zat het busje bijna vol en reed hij naar P1. Twee uur eerder dan we hadden gepland. We hadden nog geen eens de tijd genomen om onze camping uit te zoeken.

We maakten een plan voor de rest van de dag: boodschappen en daarna naar de gekozen camping.

De bus ruimde we in en gingen naar de REMA1000. We willen 2 nachten een camping pakken omdat het mooi weer is en we met een baby iets minder goede nachten maken. Ook wij zijn af en toe moe. Zeker na een nacht met ieder anderhalf uur een voeding.

Een rustige avond en rustige dag op de planning betekend barbecueën. We kochten de spullen om weer een paar dagen te overleven.

We reden naar de camping waar we hoopte dat er plek was. Ik was helemaal gesloopt moe, maar kon op de bochtige weg niet in slaap vallen. Wout gelukkig wel.

Bij de camping mochten we een plekje uitzoeken en daarna komen betalen. We maakte een foto van een plekje omdat het eigenlijk geen plekje was. Aan de andere kant van een rij stenen stonden al twee campers aan het water, ook Nederlanders.

Bij de receptie lieten we de plek zien en ze vroeg of we het op de kaart konden laten zien. Ze legde uit dat de rij stenen de grens was en ons gekozen plekje erbij hoorde. De Nederlanders aan de andere kant dus niet. We parkeerde de bus en installeerde ons op een luxe manier: luifel uit, kleed op de grond, luifel verlengstuk, waslijn ophangen etc.

We hadden voldoende klusjes om te doen rondom te camper. Wassen en drogen is gratis op deze camping, dus maken we daar graag gebruik van. We hadden genoeg voor 2 landingen, dus splitsen we het op tussen een lading baby was met wat sport kleding en een lading gewone was met een handdoek. We zijn nog niet helemaal zeker waar de bultjes/vlekken van Wout vandaan komen, dus hebben we de handdoek waarmee we op het gras lagen toen hij ze kreeg ook in de was gegooid.

Ik pakte douche spullen en ging de baby+ was aanzetten en douchen. Er waren maar 2 wasmachines, 1 draaide en de ander was klaar, maar nog vol. Daarom stapte ik eerst onder de douche.

Het was een enorme badkamer. Wc, douche, wastafel en genoeg ruimte om er nog een pooltafel in te zetten. Veel groter dan de badkamer bij ons thuis. Van Casper mocht ik rustig aan doen, dus genoot ik van het momentje voor mezelf. Een kwartier later stond ik weer bij de wasmachine. Nog steeds was de machine vol. Ik besloot om de was eruit te halen en op het droogrek wat erbij staat de leggen. Zo kon ik onze was aanzetten.

Een Noorse wasmachine werkt hetzelfde als thuis, alleen zijn alle functies in het Noors. Het programma wat ik koos baseerde ik op de temperatuur, duur en centrifugeer snelheid. Casper kwam er achter dat ik hem op delicate was had gezet. De eind tijd werd naar Casper geappt en ik begon aan mijn wandeling terug.

We starte de barbecue en moesten tussendoor even de was halen en nieuwe aanzetten. Casper ging even op en neer. We hebben na onze hike ook weer de bus een beetje op te ruimen. Wat ondertussen ook werd gedaan. Ik haalde de tweede wasronde op en gaf voeding terwijl Casper deze ophing. We hadden enorm veel afwas omdat we het hadden gespaard “doen we op de camping wel”. Terwijl we dit deden hadden we ook meteen een kleine drama show om naar te luisteren. De Nederlanders naast ons, die net buiten de camping staan, werden weg gestuurd door de eigenaar van dat stuk land. Ze moesten alles weer inladen en een nieuwe plek (deze keer) op de camping zoeken.

Het begon te onweren in de verte. Volgens Yr, de Noorse weer app, zou het helemaal los gaan. Casper zei dat ik snel met Wout binnen moest zitten en hij buiten alles zou regelen. Ik heb Wout binnen op het geitenvachtje op de grond gelegd zodat hij niet kon vallen en ben buiten gaan helpen. Door de stenige grond stond onze luifel niet stevig. Prima voor een windvlaag, maar niet storm bestendig. Waslijn los, was naar binnen luifel flink stuk naar binnen. Fietskar onder de tafel droog leggen en de stoelen gewoon nat laten regenen.

De storm is nooit gekomen. Wel regen, we hoorde de onweer om ons heen en zagen de storm verderop in het fjord. We konden alles weer terug zetten.

Wout begon onrustig te worden en ik wist niet meer wat hij wou. Aan de borst dronk hij belabberd, hem vermaken was lastig allen de camper was nog absoluut niet slaap klaar. Ik werd geïrriteerd. Enorm weinig geslapen en je baby niet rustig te krijgen. Casper klapte voor mij het bed uit en zei dat ik naar bed moest gaan. Ik ging liggen en Casper legde Wout ook in ons bed op een plek waar hij niet makkelijk uit kon vallen en ging de afwas buiten doen. Wout begon na 5 seconden te huilen en had ik hem weer in m’n handen.

Moe, kapot en gesloopt probeerde ik Wout toch weer te troostten. Ik pakte zijn slaapzak om het trappelen van zijn beentjes iets te beperken. Voor Wout was dit een teken dat we de nacht in gingen en viel tijdens de voeding in slaap. Dit had hij nodig.

Casper ging na de afwas de hangmat ophangen en legde Wout in bed. Hij gooide het afval weg en kwam ook naar bed.

17 juli 2025

We stonden vroeg op want we moesten een bus halen (P1 naar P2). Alsnog hadden we tijd te kort. Gehaast pakte we de last minute dingen en smeerde we ons in. De bus kwam aan toen wij de parkeerplaats nog over moesten. We konden gelukkig nog mee. We betaalde voor 3 personen en Mickey. Bij Odda bus moet je ook voor baby’s en honden betalen, bij Odda taxi niet.

In de bus vonden veel mensen Wout schattig. Wij kwamen natuurlijk een beetje overvol die bus in, maar de mensen om ons heen waren behulpzaam. Dit komt zeker door Wout (en Mickey).

Casper en ik raakte beide aan de praat met Amerikanen. We zaten namelijk niet naast elkaar. Er was een cruiseschip die een hike op de Lofoten aanbood, maar omdat ze te laat waren aangemeerd was Trolltunga het alternatief.

Een korte rit, waarbij de chauffeur wel erg hard en ruw reed, kwamen we boven. Er was een klein winkeltje open en het barretje was dicht. Casper verschoonde Wout op een picknick tafel, ik ging nog even naar de wc. De eerste “oeps vergeten” dingen kwamen omhoog. “Powerbank wel gepakt, maar geen kabel” werd ook niet verkocht in het winkeltje.

We liepen naar de start, er stond een ENORME rij voor de busjes die je nog verder omhoog brachten. Stel je toch eens voor dat wij die bus zouden nemen? Het is niet dat ik het niet had voorgesteld hoor. Casper wou naar boven wandelen. De eerste 4km gaat namelijk 800 meter omhoog en met een busje mis je dat. Dan heb je maar 480 hoogtemeters verdeeld over 19km.

Wout in de draagzak bij Casper, hij deed de zwaardere rugzak om en hij hield de riem van Mickey vast. Ik deed de lichtere rugzak om en pakte mijn stokken.

Wout begon met huilen, maar dat is vaak de eerste paar minuten in de draagzak, daarna is hij tevreden. Behalve vandaag… We stopte om borstvoeding te geven, een stukje later nog een keer. We hebben hem beide over onze schouder gedragen uit de draagzak. Nog voor we boven waren zei ik tegen Casper dat ik niet wist of ik het zag zitten om de hele route te doen “Wout gaat voor”.

Bij de busstop gingen we een trail op, voor ons zat het meeste klimmen er al weer op. We zochten snel een schaduwplek op en gingen zitten voor nog een keer de borst. Ik uitte me dat ik me zorgen maakte om Wout. Hij heeft bulten en vlekken, hij huilde de hele boel bij elkaar. Ik zei dat ik me rot zou voelen als we terug gingen en als we door gingen. Er waren voor mij geen goede keuzes.

Wout viel aan de borst in slaap. We besloten nog een stuk te lopen. Wout viel in de draagzak meteen weer in slaap en sliep er een tijd in. Casper en ik konden meters maken.

Het begin deed ons aan de PCT denken. In Yosemite heb je ook een open rotsachtig gebied met weinig vegetatie en veel water. Snelle stroompjes, rustigere stroompjes. In dit gebied waren ook een aantal hutten van Noren. Van Linda hebben we geleerd dat je zomer en winter hutten heb en deze vallen allemaal onder winter hutten.

Het verschil? Zomer hutten staan aan het water en gaan Noren in de zomer heen, winter hutten staan in de bergen om te skiën, langlaufen en andere wintersporten te doen. Deze stonden er duidelijk voor de wintersport.

Na het gebied met de hutten ging de route omhoog. Het zwaarste gedeelte van de tocht volgens het internet. Dat is als je de eerste klim over het asfalt niet mee rekent.

Hier zaten de meeste hoogtemeters van de trail. Trappen, stappen, rotsen op en omhoog. Het ging maar door.

We hielden tussendoor nog een pauze voor mij omdat mijn hartslag hoog was én ik het verschrikkelijk warm had met 25+ graden. De rondjes van 5km met wandelwagen in het vlakke Nederland bereid je toch minder goed voor op dit soort wandelingen.

Casper moedigde me aan, hij vertelde dat dit het moeilijkste gedeelte is en dat het einde een grote boulder is. Die hadden we snel gevonden en deden weer eens een stop voor borstvoeding. Er waren wel bijen, dus ik zat niet helemaal op mijn gemak.

Casper ging even water halen en filteren. Er sprak een man mij aan of ik wel voorbereid was om met een baby op pad te gaan. Het weer in de bergen kan snel om slaan. Hij was mij heel erg de les aan het lezen terwijl mijn rugzak volledige uit spullen voor Wout bestond. Zijn halve garderobe zat erin, Wout zou een onverwachte onweersbui beter overleven dan ik! Casper en ik hadden voor onszelf alleen een tent, slaapzak, matje, eten en een regenjas mee. Geen trui of andere kleding, als het koud zou worden moeten we onze slaapzak in.

Wout had 2 lange en 2 korte mouwen rompers, een boxpakje van bamboe en een warme van wol, een regenjas, pet, muts, een slaapzak die je kan aanpassen tussen TOG 1 tot TOG 3.5. Kortom hij was goed voorzien.

Casper kwam terug en we liepen verder. Het werd vlakker. We liepen door een rots veld met berg meertjes.

Er kwam meer gras tussen de rotsen en de stenen lagen verder uit elkaar. Casper had honger en dorst, dus stopte we zo snel mogelijk. Er was alleen geen schaduw, dus deed ik m’n shirt uit en mijn wandelstok erdoorheen. Zo konden we met één hand Wout in de schaduw houden. Wout vond het “doek” een fantastisch speeltje.

Er kwam een mountain rescue naar ons toe. Hij vroeg of we wel goed voorbereid waren om met een baby de bergen in te gaan. Het weer kan zo veranderen. Hij vroeg of we dit al vaker hadden gedaan en we zeiden dat we beide de PCT hadden gedaan, om maar iets van onze wandel-repertoire te noemen. Hij zei dat we niet bang moesten zijn om om te keren. Dat we verstandige keuzes moesten maken. Wij gingen door.

We liepen langs een klif. De route loopt een flink stuk van de rand af. Uitzicht over de andere kant en het water er tussen. We stopte langs de kant van de trail bij een steen voor weer eens een snack pauze voor Wout. Het was warm, dus hij vroeg vaker om eten. Weer kwam er een mountain rescue naar ons toe. Zelfde verhaal, zelfde boodschap.

We liepen verder. De trail was goed te doen, maar het laatste stuk weer wat meer hoogte meters. Ik begon het zwaar te vinden: warmte, tas, de conditie die ik ooit had is ver te zoeken. We zagen de route een stuk dalen om daarna weer omhoog te gaan. Grote stap, stap, afstap, opstap, om de steen heen stappen etc. Gefocust gingen we door, door de hitte.

Met, volgens mijn horloge, nog 500 meter te gaan tot Trolltunga kwamen we de Amerikanen tegen. Zij hadden het busje genomen en waren nu onderweg terug. Ik was dan wel gesloopt en moe, maar kon nog wel doorlopen. Niet zo snel als ik eerst deed, maar dat komt wel weer terug.

We liepen het laatste stuk en zagen de rots waarvoor we kwamen. Ik had het warm en was moe. We keken erop en ik voelde m’n knieën zwak worden. Ik weet niet of ik het durf. Casper durfde het al helemaal niet.

Er was nergens schaduw en we moesten wel met Wout uit de zon. Casper zetten de tent ergens op terwijl ik bij een kleine steen in de schaduw ging zitten. Iemand had zijn afval onder deze steen gelegd. Het stikte van de muggen, dus ik was continue die beestjes bij mij en Wout weg aan het houden terwijl ik hem ook voedde. Zodra de tent stond vloog ik erin. Overprikkeld, MOE en warm zat ik in de tent. De zon branden erop, maar even niet op onze huid. De wind blies erdoorheen. Wout viel in slaap aan de borst en ik kon hem op het foam matje neerleggen zonder dat hij wakker werd. Ik ging ernaast liggen en probeerde de opkomende pijntjes van de zware (voor mijn huidige fysieke gesteldheid) wandeling te verminderen.

Casper ging wat foto’s maken van mensen die er wel op durfde. We hielden een langere pauze.

Er werden meer tentjes opgezet. Mensen die hier gingen overnachten om morgenochtend de zonsopkomst hier te zien. Ik vertelde Casper dat ik zo ver mogelijk terug wilde lopen. Hij kon zich erin vinden. De rij was nog steeds lang en in de volle zon. Ik ging het niet eens proberen om de steen op te lopen. Wij zijn erheen geweest om te kijken en vervolgens géén foto’s te maken.

We liepen terug. Weer omlaag, weer omhoog. Planken over, bruggetjes over. Dit vond je op de heen weg een goede spot. Hier heb je het mooie uitzicht. Daar zijn die glazen tent koepels die verhuurt worden. De terug weg was zwaar, maar ging voor mijn gevoel sneller.

Langzaam aan begonnen we er allemaal doorheen te zitten. Wout wou weer graag veel aan de borst waardoor hij huilde zodra we hem in de draagzak deden. Mickey ging meer snuffelen en als we stopte voor borstvoeding ging hij meteen liggen. Zelfs toen er een hond langs liep gromde bij zonder op te springen. We waren vlak bij de plek waar ze volgens de kaart aanraden om te kamperen. Casper en ik aten ons “avondeten”. Een zak nootjes. Met Casper op pad neem je geen gram te veel mee, oké hij was de M&M’s vergeten in te pakken.

Bij de aanbevolen kampeerplaats zagen we geen goede kampeer plekken. Alles was schuin, een kuil, stenig etc. Wout was weer aan het huilen en ik wou de tent gewoon ergens neerzetten. Ik ben niet zo kieskeurig want ik slaap toch wel.

Casper neemt iets meer de tijd om een plekje uit te kiezen. Terwijl ik borstvoeding gaf en op Mickey letten, ging hij een plekje zoeken en de tent opzetten. Hij zou me daarna komen halen.

Zo’n 10 minuten later vloog er een helikopter langs. Die landde vlakbij. Een oudere man werd ingeladen en hij vertrok. Dit is waarschijnlijk de rede dat deze plek word aangeraden.

Casper kwam zeer tevreden over de gekozen plek ons halen. Hij nam Wout, mijn tas en Mickey. Ik had alleen m’n wandelstokken. Zo liepen we het laatste stukje. Wéér kwamen we een rescue ranger tegen. Deze vroeg of we al bij Trolltunga waren geweest. Ja zeker, de tent staat een klein stukje verderop op ons te wachten. We probeerde zo ver mogelijk terug te komen zodat we morgen minder hoeven te lopen. Deze ranger wenste ons een goede nacht en zei dat hij ons misschien morgen wel zou zien. We zagen de volgende ranger al aankomen, maar we stapte snel de trail af om bij de tent te komen.

Misschien dat er zo veel rangers waren omdat er een cruiseschip excursie was. Mensen die een cruise doen verwacht ik minder voorbereid de bergen in te gaan, misschien waren er veel omdat het echt een warme dag was. Ik weet wel zeker dat we ze allemaal hebben gesproken.

Onze tent stond bij een meertje, met uitzicht. Pracht plek! Misschien zit er wel iets in om langer te zoeken zoals Casper doet.

Casper blies het eerste matje met de mond op en toen hij klaar was had ik even een helder moment in m’n slaap te kort brein “we hebben hét pompje in m’n tas zitten”. Het pompje die we speciaal voor wandelingen als dit en fietstochten hebben gekocht. Ik vertelde in welk vakje deze te vinden was en de pomp blies het tweede matje op. De reiswieg, slaapzakken, hoofdlampjes etc kregen allemaal een plekje.

Wout dronk aan de borst.

Mickey vond de reiswieg een fantastische plek om te slapen. We hebben hem er meerdere keren uit moeten sturen terwijl ik in de tent de voeding afmaakte. Wout werd erin gelegd en Mickey had ondertussen een ander plekje gevonden. We hadden voor hem ook een matje mee, legde er nog onze regenjassen op in de hoop dat hij het meer als een mand zou gaan zien. Mickey besloot ergens tijdens de nacht dat mijn voeten einde een betere plek was.

Helaas voor Mickey heb ik in de tent de hele nacht op mijn zij gevoed. De tent en mijn matje zijn iets krap daarvoor, dus positioneerde ik mezelf elke keer aan de kant van het tentdoek en Wout aan de binnenkant. Hierdoor wisselde mijn hoofd- voeten eind geregeld.

Wout had geen al te beste nacht in de tent. Iedere anderhalf uur werd hij wakker en vroeg om voeding.  Hij had het niet koud, maar vond waarschijnlijk de nieuwe plek spannend. Even kijken of mama nog in de buurt is. In het begin van de nacht ben ik ook een keer in slaap gevallen met Wout aan de borst. Casper werd wakker en legde Wout terug in zijn wieg. Een stuk veiliger.

16 juli 2025

Vanmorgen was Wout vroeg wakker en werd weer ieder half uur wakker. Om half 8 vroeg ik of Casper mij 20 minuten slaap kon geven, dus nam hij Wout en Mickey mee op wandel avontuur.  Veertig minuten later waren ze terug.

We ontbeten simpel in vergelijking met de afgelopen dagen. Granola met Griekse yoghurt en een banaan.

Casper deed bijna alles rondom het vertrek: water vullen, afwas, inpakken etc. Ik zorgde voor Wout. Casper werd enigszins geïrriteerd dat het zo lang duurde. Zodra we waren ingepakt was dat voorbij.

We liepen met elkaar nog even naar de pier om naar het fjord te kijken. We maakte foto’s. Daarna was het tijd om naar Voss te gaan.

Voss is een outdoor stad in Noorwegen. Kanoën, skiën, paragliden, van alles word hier gedaan. Wij parkeerde de bus bij het water en liepen naar de gondel.

Twee retour kaartjes en we gingen naar boven. We zochten meteen het restaurantje op om daar te lunchen: pizza.

Na het eten gingen we wandelen. Wout in de draagzak. We kozen voor de uitdagende Panorama hike van 0,8km en nagenoeg vlak. We hadden tijdens het eten een wandelkaartje van dit gebied en waren verbaast over de vele opties, maar we willen ook nog naar een sport winkel en een stuk rijden.

De Panorama route was mooi. We voelde ons echte toeristen. Er was een schommel met uitzicht waar we nog een stop maakte voor foto’s. De mensen voor me konden niet schommelen noch foto’s maken. Ze gingen eerst zitten en daarna vanuit stil stand de schommel laten bewegen. Waarbij ik juist een paar stappen naar achter zetten en mezelf daarna op het stoeltje trok.

Na onze wandeling gingen we weer naar beneden. Het was WARM. We wandelde naar een tankstation voor een daim ijsje en gingen daarna langs het water naar de auto.

Aangezien we letterlijk langs de auto naar het centrum liepen konden we wat spullen in de bus achterlaten én de wandelwagen meenemen. Daarnaast luste we ook nog wel een waterijsje uit onze vriezer.

Met een ommetje door het centrum gingen we naar de sportwinkel om een waterfilter te kopen die we thuis waren vergeten. Ze hadden geen keuze dus ging de enigste optie mee. We kregen er wel 20% korting op.

We besloten om ergens van het weer te genieten. Casper zocht een mooie plek op en we reden er met 10 minuten heen. Ik was gesloopt. De warmte, maar vooral de week na week slecht slapen brak me op dat moment.

Casper wou kijken bij de waterval en ik wou alleen maar slapen. We legde een handdoek voor mij in de schaduw en ik bleef daar met Wout. Door het harde geluid van vallend water wilden we er niet heen met Wout.

Casper stuurde foto’s en het zag eruit als een hele mooie waterval. Na 20 minuten was hij terug en hoopte ik te kunnen slapen.

Helaas liep het anders. Tijdens Caspers wandeling viel het me op dat Wout wat bultjes had. Deze werden er meer terwijl je er naar keek. Zijn elleboog, benen, in z’n nek, kin wenkbrauw. Het werden er steeds meer. Waterpokken? Een vriend van Casper die we recent hadden gezien kwam een dag later er achter dat hij gordelroos had. Het kan dus zomaar. Casper en ik bespraken wat we gingen doen: gewoon onze planning voor morgen aanhouden zolang Wout nog blij is, daarna even een rustig dagje op een camping of mooie plek.

Casper letten op Wout en ik dommelde even.  Rond een uur of 5 gingen we met de auto naar de waterval waar Casper zojuist was heen gelopen. Hij had een lange trap, mijn waterval beurt bestond uit een vlakke weg. Het was een bliksem bezoek, maar wel leuk om te zien.

Het werd tijd om naar onze overnachtingsplek te gaan. De parkeerplaats van de Trolltunga. De route ging door tunnels met rotondes, een mooie brug en een smalle weg langs een meer. Meer dan dat weet ik niet omdat ik zittend in slaap viel terwijl Casper de slingerende weg volgde. Pas vlak bij de eind bestemming werd ik wakker.

We parkeerde de bus op de parkeerplaats en gingen meteen spullen pakken voor morgen. Dat hield in, ik gaf Wout de borst en Casper pakte spullen.

Aangezien ik verre van fit ben gaat Casper met een zware rugzak lopen en heb ik alleen m’n slaapzak en de spullen voor Wout. We doken daarna al gauw ons bed in.

15 juli 2025

Wout was vroeg wakker en ookal probeerde we hem weer terug in bed te krijgen hij werd na een paar minuten weer wakker. Om 7u zat ik dan al weer in de hut met Wout terwijl Casper zorgde dat de camper helemaal vertrek klaar was. Water gevuld, bidonnetje voorin, bed weer opgeklapt en de hangmat weer weg gestopt.

Pepper maakte ontbijt met scrabbled eggs en afgebakken broodjes. We namen na het ontbijt nog een groepsfoto voor in het hut boek en toen was het tijd om afscheid te nemen. Het voelt altijd raar om weer te vertrekken bij Pepper want het kan gewoon weer maanden tussen zitten tot we elkaar weer zien. We hebben het super gehad en zijn enorm verwend door Linda en Pepper.

Wout viel snel in slaap in de auto, dat zorgde ervoor dat ik voorin kon zitten en kon genieten van het uitzicht.

Noorwegen is prachtig. Ik heb niet de woorden om te vertellen hoe mooi het is. We reden over een grind tolweg door de Jotenheimen en kwamen bij een wandeling uit die we vorig jaar deden: de Beseggen. Het landschap veranderde van de prachtige uitgestrekte valleien met bergen naar Alpen achtige bergen. Onderweg zagen we een bordje dat er iets moois te zien was, dus parkeerde we daar om pauze te houden.

Vaak zijn dit mooie dingen, maar soms valt het tegen. Deze keer viel het tegen: het was een steen die gegraveerd was.

We stonden op de parkeerplaats van een bejaardentehuis. Ik was even naar binnen gegaan omdat ik dacht dat het een VVV kantoor was.

Aangezien we toch een pauze hielden konden we net zo goed even naar de supermarkt. Wout in de wagen, Mickey aan de riem. Wout en ik gingen naar binnen en Casper en Mickey liepen over de parkeerplaats heen en weer. Met brood, chips en ijs liep ik weer naar buiten.

We reden verder en nu was ik vaker achterin te vinden. We kwamen aan in Flåm en hielden opnieuw pauze. Deze keer gingen we een stukje fietsen. Ik moest nodig plassen dus ging snel in de borstjes voordat we vertrokken. Casper wou naar het centrum rijden voor mij om een wc te vinden. Aangezien dat niet meer hoefde konden we een stukje van een fietsroute doen. Casper tikte iets aan in de app wat er mooi uit zag en we vertrokken.

Onderweg vertelde hij dat het 12km heen was en 12km terug. We hadden beide geen fietskleding aan of onze helm op. “Maar we kunnen eerder terug”. Vlak daarna gingen we omhoog en bleven we omhoog gaan. Verder en verder. Casper had Mickey op zijn rug en Wout in de kar. Ik had de luier tas. We hadden geen water gepakt want we gingen over kort fietsen. Omhoog en omhoog. Zwoegen en buiten adem, hijgend als een paard bleef ik de pendalen rond draaien. We zagen geen winkeltje om iets te kopen en gingen verder omhoog. Casper zei dat we even gingen stoppen om de route beter te bekijken. We zouden alleen maar omhoog gaan, hoger dan in de Vogezen van het dal naar de top. Een beetje zware route voor “een stukje fietsen”. We besloten naar beneden te gaan.

Het was prachtig, alleen had ik omhoog alleen m’n voorwiel gezien, op de weg naar beneden kon ik genieten van de watervallen. We zagen een brug en besloten even te stoppen voor een foto moment. De terug weg ging in een flits voorbij.

Terug bij de bus bespraken we een plan. Casper wou deze fietstocht graag doen, dus gooide we onze plannen om. Voss slaan we over en zochten een camping in de buurt. De dichtstbijzijnde was al vol, dus gingen we naar eentje bij het water.

Op de camping gingen we al vlot beginnen met de barbecue. Casper liep daarna een rondje met de jongens terwijl ik ging douchen. De douche werkte met muntjes die je in een box buiten de douche erin moest stoppen. Eerst uitkleden, alles klaarzetten en in een handdoek even op en neer. Het water was lekker warm tot je een klik hoorde. De klik schakelde het warme water uit en zetten het  smeltwater aan. KOUD! Ik sprong er meteen onderuit.

Terug bij de bus kwamen de mannen al snel. Wout ging aan de borst en viel in slaap. Casper legde Wout in zijn bedje en ik bood aan de afwas te gaan doen. Casper was er blij mee. Zodra alles schoon was stond Casper met Wout naast me. Casper deed alle schone spullen weer in de afwasteil voor de verplaatsing terug naar de bus. Ik nam Wout voor weer een borstvoeding.

We bespraken het plan voor de komende paar dagen en kwamen tot de conclusie dat ik niet fit genoeg ben om morgen omhoog te fietsen en de dag daarna de Trolltunga te doen met 800 hoogtemeters. Plannen werden wederom gewijzigd: morgen naar Voss om een waterfilter te kopen én te wandelen. Overmorgen een van de meest iconische plekken van Noorwegen bezoeken en boven kamperen.

Wout was ondertussen gaan slapen in m’n armen. We verhuisden naar de bus waar we een luier verschoonden én pyjama met slaapzak aan werd getrokken. Nog even een slokje als troost en omdat hij zo het liefste in slaap valt. Nadat hij sliep doken wij ook in bed.

14 juli 2025

De dag begon rustig. We hadden om 9u afgesproken om te gaan ontbijten. Casper sloofde zich uit door pannenkoeken voor iedereen te bakken. Wout zat tijdens het bakken aan de borst en vermaakte zich in de babygym tijdens het eten. We deden rustig aan en genoten van het uitzicht bij de hut.

Casper ging een rondje fietsen en ik ging met de dames, honden en Wout op stap. Vanaf de hut kan je in 10-15minuten naar een meertje toe lopen. Wout ging in de draagzak, rugzak op en Mickey aan de lijn. Ik was bepakt en bezakt. Eerst een stuk over de weg, daarna een trail op. Bij het water stond een picknick tafel waar we even pauze hielden. Pepper met haar half jaar in een tent leven tijdens de PCT, vond de vliegen verschrikkelijk, terwijl Linda en ik het mee vonden vallen. Uiteraard waaide ik wel alles weg bij Wout. Pepper werd daar ook zeker op geplaagd.

De heen weg waren een paar stukjes best glad en stijl. Ik was niet helemaal comfortabel om met Wout naar beneden te lopen in de draagzak, omdat ik dit uitte naar Linda en Pepper zei Linda dat we een andere route konden nemen.

We volgde de trail verder en kwamen langs de hutjes van andere mensen. Dit was redelijk vlak en af en toe iets omhoog. Bij de weg aangekomen gingen we omlaag en vlak bij de hut weer omhoog. Totaal was de wandeling zo’n 3 kwartier erbij Mickey nog een zwempauze in het meertje had.

Ondertussen hadden we trek gekregen, dus werden de kolen in de vuurschaal aangestoken. Er werden hotdog gemaakt en bewaarde een aantal voor Casper. Voor hem werd later opnieuw kolen aangestoken. We kletste en aten, we relaxte en genoten van het uitzicht. Het vuur voor de hot tub werd aangehouden zodat deze na de schoonmaak weer warm werd. Het regende af en toe en pas toen het fris werd buiten gingen we binnen zitten.

Casper zetten de tour du France aan. Ik gaf Wout de borst en kletste met Pepper en Linda. Als je een vriendin niet vaak ziet heb je veel te bespreken als je elkaar wel ziet. Ik schreef nog een bedankje in het hut-boek en we maakte plannen om nog een groepsfoto te maken voor erbij. Casper en ik bespraken hoe onze komende paar dagen eruit komen te zien en dat we morgen er weer een reisdag van moeten maken.

De nachten van Casper en mij zijn nog niet super, dus deed ik rond 17u nog een dutje van 20minuten terwijl Casper naar het meer en terug ging lopen met Wout en Mickey.

Het water in de hot tub was ondertussen al opgewarmd naar 38 graden. Perfect voor een baby badje. We vulde dan ook het baby zwembadje voor Wout en deden hem in de buitenlucht in bad. Wout vond het super. We zongen, spetterde en speelde. Terwijl Casper aan het genieten was met Wout zorgde ik dat ik hem snel kon afdrogen. Zodra ik het seintje gaf droogde we hem als een F1 pitstop team af. In een warme knuffel deken en huid op huid binnen aan de borst. Na de voeding deden we pas de rest.

Linda maakte een pasta voor ons en na het eten was de hot tub eindelijk warm genoeg. Pepper en Linda boden aan om op Wout te passen zodat Casper en ik er even samen in konden. Wout slag te slapen in m’n armen, dus ik gaf hem slapend aan Pepper en zij ging heen en weer lopen zodat Wout direct weer verder zou gaan slapen.

Casper en ik doken met een sneltrein vaart de hot tub in, zo vaak hebben we niet de tijd om even samen van zo iets te genieten.

Genieten was het zeker tot we in de verte onweer hoorde. We kleedde ons snel weer aan en stonden na een veel te korte tijd weer binnen. Het barste een paar minuten later los.

Pepper zat rustig met Wout op een stoel. Dat gaf Casper en mij de kans om weer in te pakken en voor te bereiden voor onze reisdag morgen. Alles kreeg weer een plekje in de camper, maar we lieten de camper nog wel in overnachting stand staan. We stopte Wout daarna in bed.

13 juli 2025

Wout had niet de beste nacht. Ik werd gesloopt wakker, gelukkig had Casper beter geslapen dan ik en kon rijden. De bus werd weer rij klaar gemaakt en met onze huidige set-up duurt dat 3 kwartier. Kwart over 7 vertrokken we naar het noorden.

Over de eerste 1,5u van de rit kan ik weinig vertellen, want nadat Wout in slaap was gevallen en ik ondertussen had gekolfd, viel ik zelf in slaap. Toen de weg de bergen in ging werd ik pas wakker. Wout niet veel later ook en zaten we aan de 2 tot 2,5u aan een gesloten tijd in het stoeltje limiet.

Wout kreeg de borst terwijl Casper een tankstation opzocht en bekeek hoe we moesten rijden.

Het was nog maar een klein stukje naar Helvete potholes. Een korte stop (waar ik even naar het toilet ging) en we de instructies doorlazen voor het laatste stukje. Ondertussen kreeg ik een filmpje met Pepper die ons vanaf de berg filmde.

De berg hut was gemakkelijk te vinden.

Linda en Pepper hadden nog niet ontbeten en nodigde ons uit om met hun te eten. Ze hadden eland worst die door de vader van Linda zelf geschoten en gemaakt is. Deze was erg lekker. Er was ei en brood. Met koffie kletsen we gezellig.

Casper en ik bewonderde de hut. Het was een perfecte grote. Een mooie veranda met een hot tub, een plek voor kampvuur met lekkere stoelen en een picknick tafel. We zouden deze plek zo overnemen en hier gaan wonen. Binnen was een woonkamer die niet gek groot was, maar ook niet klein, een knusse keuken en uiteraard een open haard die in de winter de hut goed warm kan houden. Er was nog een hutje buiten die als extra slaapkamer fungeerde en een tweede in aanbouw waar alleen nog de meubels in moeten. We hoorde dat die ook een logeerkamer zou worden. De vader van Linda heeft alles zelf gemaakt. Het was absoluut prachtig! Dit alles en nog geen woord over het uitzicht. Het uitzicht stol de show. De veranda gaf je zicht op de Jotenheimen waar de bergen sneeuw hadden, je zag de Helveten potholes, uitzicht over de vallei.

We kletsen, dronken koffie en maakte een plan voor de dag. Vandaag word beter weer dan morgen, dus vandaag gingen we naar de Helveten potholes. Een kloof waar ooit een wilde rivier was en nu alleen nog de erosie in de rotsen te zien van zijn.

Het was een korte, maar hele mooie wandeling naar beneden en weer omhoog. We hadden de honden in de hut gelaten omdat ze niet welkom zijn in dit natuurgebied. Onderweg kletsen we en maakte we vele foto’s. Wout zat heerlijk te slapen in de draagzak.

Terug boven gekomen aten we een ijsje met elkaar. Wout was wakker geworden en lag op tafel als een soort kunst object. Hij besloot dat hij ook wat wou eten en begon te huilen. Er was alleen geen plek waar ik hem in de schaduw kon voeden, dus gingen we vlug terug naar de hut.

Vaak krijg ik Wout stil met het liedje “onder hele hoge bomen” en Linda antwoorden daarop dat op hetzelfde melodie een Noors drank liedje bestaat.

Bij de hut gaf ik Wout weer de borst. Linda had nog een kater van gister, dus die ging even op bed liggen terwijl Casper, Pepper en ik buiten aan tafel kletste. We hadden Wout wederom op tafel gelegd, maar deze keer in zijn “reis”-baby gym. We hebben een baby gym gekocht via marktplaats voor in de camper en thuis voor boven. Thuis kan ik daardoor de was ophangen en dergelijke. In de camper is het fijn dat het gym gedeelte erop en eraf kan worden gehaald. We hebben zo een speel deken én babygym. Daarnaast is die klein in te pakken.

Wout lag heerlijk te spelen tussen ons drieën. Met zijn armpjes en benen te zwiepen toen hij zich ineens omdraaide. Wij begonnen meteen met juichen. Wout schrok zich kapot! Van het lawaai en het draaien zelf. Hij ging hard brullen. We hadden hem snel weer getroost.

Het is Noorwegen, dus het begon met regenen. We verhuisde naar binnen en kletste daar verder. Linda kwam er weer bij en samen met Pepper kookte ze een heerlijke maaltijd voor ons.

Helaas kon ik de afwas wederom niet doen omdat ik met Wout zat. Als slechte gasten deden Pepper en Linda ook de afwas en was Casper de camper aan het klaar maken voor de nacht.

Linda maakte na het eten een vuur om de hot tub op te warmen. Casper en ik moesten om beurten erin. Ik mocht eerst omdat Wout net had gegeten en kletste gezellig met Pepper en Linda. Casper kwam even kijken met Wout en liep weer naar binnen tot Wout toch al enigszins snel honger kreeg. Ik ging eruit, droogde mezelf af en kleedde me aan. Casper ging bij de dames in de hot tub en ik ging binnen met Wout zitten. Buiten was het al wat afgekoeld. Ik schreef deze blog tot Pepper binnen kwam en vroeg of zij met Linda me moesten aflossen dat ik samen met Casper nog in de hot tub kon, maar ik zie niet vaak lang in het water dus sloeg het aanbod af. Casper bleef nog genieten van de zonsondergang in het warme water.

Pepper keek dames voetbal en ik leerde Linda beter kennen. We hebben het over vele dingen gehad. Ook over hoe het is om Engels niet als eerste taal te hebben en hoe het voor haar is om een relatie te hebben met een Brit. Het waren mooie onderwerpen en mooie gesprekken. Het was daardoor opeens half 12.

Casper en ik vertrokken naar onze bus met Wout en Mickey voor weer wat slaap.

12 juli 2025

Wout was om 4u al weer wakker. Toen hij om kwart voor 5 nog niet sliep maakte ik Casper wakker. Die gaf Wout nog een flesje en ging daarna buiten wandelen met Wout. Mickey en ik sliepen door.

Om 6u maakte Casper de bus weer open en schrok ik wakker. Wout had flink gespuugd en zijn slaapzak zat onder. Geen zorgen we hebben er nog een mee en de slaapzak nemen we straks wel mee met de was die we later deze week toch nog wel moeten doen.

Wederom ging ik met Wout zitten en maakte Casper de bus weer reis klaar. Borstvoeding geven heeft voordelen. Waar ik rustig zit, is Casper hard aan het werk. Daarin tegen, mijn momenten zonder Wout zijn schaars en valt douchen momenteel onder vrije tijd/even tijd voor jezelf.

We vertrokken vlug zonder te ontbijten, we moesten een boot halen: de veerboot tussen Helsingør en Helsingborg. Het ging verbazingwekkend soepel. Het ging zo soepel dat we veel te vroeg waren, gelukkig konden we een pauze boren eerder mee. Ons doorrijden van gister betaalde zich uit. We moesten uur wachten tot we mee konden, maar in die tijd konden we naar het toilet, Wout voeden, Mickey uitlaten én ontbijten en op de boot hadden we uiteraard nog meer pauze tijd.

Casper pakte de volle luiertas (voorheen mijn wandeltas), nam Wout in zijn armen en liep bepakt en bezakt de trap op. Ik volgde met het voedingskussen. Onderweg naar boven was ik helemaal verliefd op Casper. Hij liep daar als een soort ultiem outdoor papa omhoog met onze zoon.

In de tas hadden we een speelkleed gedaan. Die werd als een soort tafelkleed op een tafel gelegd en Wout werd erop gelegd. Casper probeerde even kort te slapen/dommelen terwijl ik Wout vermaakte met tummy time. Op zijn buik, hij zich opdrukken en ik kletsen, met speeltjes rammelen etc. Daarna nog even gezeten en afgesloten met een rondje lopen. De drie kwartier ging vlot voorbij.

Als tweede waren we van de boot af en gingen rijden.

We hielden toch al redelijk snel weer een pauze omdat Wout wou eten. Met een baby reis je wat rustiger. Iedere 2u pauze, voeding, wandelen met Mickey en als we weer vertrekken ga ik even achterin zitten Wout vermaken tot hij moe is, daarna een klein flesje 20-30mL tot hij slaapt.

De volgende boot is een korte tussen Denemarken en Zweden waarvoor je niet hoeft te reserveren. Casper had onze reis zo perfect getimed dat we precies aankwamen toen het verkeerslicht van onze laan op groen sprong. We reden de boot op en vertrokken.

Bij deze boot mag je in je auto blijven, dus deden we dat. Casper deed de afwas, ik gaf Wout de borst (is er al een patroon te zien?). Na de boot gingen we vlug naar een parkeerplaats om te lunchen. Casper bakte een eitje en ik maakte het voedingsmoment af. Deze keer deed ik de afwas terwijl Casper een rondje met Wout liep.

Over de hele route was het rustig op de weg. Zelfs bij Hamburg en Gotenburg hebben we geen file gehad. We begonnen steeds meer uit te lopen op schema. Zelfs de spuit luier van Wout 5 minuten nadat we na een pauze weg reden maakte weinig uit.

Schone romper, schoon broekje en bijna een volledige pakje doekjes erdoorheen. De geplande was deze week word steeds meer naar voren geschoven.

Voor het avondeten vonden we een prachtige plek. Gewoon een plek langs de snelweg. Wout werd weer op tafel gelegd en wij zaten ernaast onze pasta te eten. Je mag raden wie er had gekookt, maar als je nu nog niet door hebt dat ik Wout aan de borst had zal ik er meer over moeten schrijven.

De plek was super omdat er veel picknick tafels waren, rotsen en bomen. Een klein stukje natuur dat je het idee gaf dat je ver van de snelweg af was. Er lagen ook botten van een walvis ten toon gesteld naast het toilet gebouw. Het bord heb ik niet gelezen, want we moesten door.

Het grootste gedeelte van de dag bestaat uit rijden. Land in, land uit, heuvels over, vlaktes door. Wakker worden in Duitsland en gaan slapen in Noorwegen. Het was tijd dat we gingen slapen. We vonden een plekje naast een burger king en sliepen snel.

11 juli 2025

We gaan weer op vakantie, dus tijd voor een nieuwe blog op de website. Deze keer voor het eerst met verhalen over Wout.

Wout is nu net geen 16 weken, dus uitdagingen genoeg met een Noorwegen vakantie.

De voorbereiding was super. Ik ben al 3 dagen bezig met pakken. De dinsdag dat Wout op de opvang is, donderdag terwijl m’n schoonouders oppaste en vrijdag terwijl mijn moeder oppaste.

Casper was eerder begonnen om op tijd naar huis te kunnen. Zodra hij binnen stapte konden de laatste moment dingen worden gedaan. Ik had een checklist en samen vinkte we alles snel af. Half 6 zaten we in de auto.

De eerste file was al snel gevonden: Arnhem. De tweede was bij de grens Duitsland in door douane controle, wij mochten meteen doorrijden. De rest van de rit ging soepel op 1 luier na.. De luier zat net niet goed waardoor die aan 1 kant er langs spoot. Vies broekje en vieze romper. Met doekjes hebben we Wout schoon gepoetst. Gelukkig hebben we rekening gehouden met af en toe een vies kleding stuk, dus schone kleding aan en door.